"Ο Ομάρ περιμένει να αδειάσει το τοπίο για να σκαρφαλώσει τον τοίχο, τον τοίχο που χωρίζει το κατεχόμενο από το ελεύθερο κομμάτι της πόλης του, υπό τα πυρά του ισραηλινού στρατού. Με αυτή την συμβολική σκηνή επιλέγει να ξεκινήσει την ταινία του ο Χάνι Αμπού Ασάντ, μια σκηνή που θα ξανακάνει την εμφάνιση της μέσα στην ταινία σε καίριες στιγμές για την ψυχοσύνθεση του πρωταγωνιστή.
Όπως άλλωστε γίνεται φανερό και από τον τίτλο, η ταινία εκτυλίσσεται γύρω από τη ζωή ενός Παλαιστίνιου νεαρού του οποίου το πορτρέτο δομείται αριστοτεχνικά από το σκηνοθέτη με πολύ συμπαγή και ρεαλιστικό τρόπο, με μόνο ίσως πταίσμα την τέλεια ηθική του χαρακτήρα, η οποία θα δοκιμαστεί πάμπολλες φορές. Ο πρωταγωνιστής, έρμαιος των συνθηκών, έρχεται αντιμέτωπος με τεράστια ηθικά διλήμματα, με αδιέξοδες καταστάσεις και με προδοσίες που στέκονται εμπόδιο στον έρωτα και στην προσωπική του ευτυχία.
Επίσης ένα (ενδεχομένως προσωπικό) χάιλαϊτ της ταινίας είναι οι σκηνές ανθρωποκυνηγητού μέσα στα σοκάκια της πόλης. Η κάμερα τραβάει σε «πρώτο πρόσωπο» και η καταδίωξη γίνεται πολύ αληθινή.
Αυτό όμως που πραγματικά πετυχαίνει η ταινία είναι να αγγίξει το Παλαιστινιακό ζήτημα και να μας το μεταφέρει με έναν πολύ περίτεχνο τρόπο και μέσα από μια ανθρώπινη σκοπιά, αυτών που το βιώνουν καθημερινά, χωρίς συνθηματολογία και τίτλους διεθνούς ειδησεογραφίας."
-Ερμής
